Nieprażone orzeszki ziemne: tajna broń?

– artykuł Stevena van Breemena

Słynny niemiecki biolog i hodowca gołębi, dr Arno Meyer z Hamburga w Niemczech, pozwolił mi zrobić kilka interesujących notatek ze swojego dziennika gołębi:

24 lipca:
„Dziś koszujemy na ostatni wyścig starych gołębi, 700 km. Około 14:00 daję ostatnie karmienie 14 gołębiom, które mają wziąć udział (sześciu wdowcom i ośmiu wdowcom). Dostają tylko orzeszki ziemne i mogą jeść tyle, ile chcą. W nocy ich plony są pełne jedzenia i wody”.

26 lipca:
„Dzień jest gorący, 28 stopni C. Gołębie zostały wypuszczone o godzinie 06:15. Wyjazd jest kiepski, a wyścig pozostaje otwarty przez długi czas, od 16.48 do 20.30. Do godziny 20.30 zmierzyłem 12 ptaków. Żaden z nich nie wrócił do domu wyczerpany i nie wydaje się też, by był bardzo spragniony, mimo upału. Dziesięć gołębi jest zwycięzcami i naprawdę szkoda, że ​​pierwszy gołąb nie przybył do domu sześć minut wcześniej. Następnego ranka wróciły również dwa ostatnie gołębie.”

Nie, nie przeczytałeś źle, te gołębie dostały tyle orzeszków, ile chciały. Dr Meyer wywnioskował z logicznego ciągu myśli, że korzystne byłoby karmienie gołębi orzeszkami ziemnymi przed ich włożeniem do kosza. Czym właściwie są orzeszki ziemne?? Orzeszki ziemne należą do grupy orzechów o największej zawartości oleju. Ich atrakcyjność dla hodowców polega na wyjątkowo wysokiej zawartości tłuszczu wynoszącej 47% w połączeniu z zawartością białka wynoszącą 30%. Analiza w poniższej tabeli wyjaśnia to jaśniej.
Procentowa zawartość węglowodanów, tłuszczu, białka oraz wartości odżywcze wyrażone są w kaloriach:

                   Węglowodany / Tłuszcze / Białka / Wartość odżywcza
Kukurydza 69 4 10 361
Pszenica 69 2 12 351
Groszek 55 1 23 329
Orzeszki ziemne 12 47 30 609

Jak pokazuje powyższa tabela, większa część tego, czym karmimy nasze gołębie, składa się z węglowodanów. Układ pokarmowy gołębia przetwarza węglowodany z kukurydzy, pszenicy i grochu w białka, które są następnie magazynowane w mięśniach i wątrobie ptaka w postaci glikogenu. Podczas wyścigu glikogen musi zostać zamieniony na energię w taki sam sposób, jak w silniku samochodu energia do poruszania się pojazdu pochodzi z benzyny. Spalenie 1 grama glikogenu daje gołębiowi 4,1 kalorii energii. Ilekroć zbiornik glikogenu się wyczerpie, a gołąb nie dotrze do gołębnika, zaczyna spalać białka swojego organizmu, które mają taką samą wartość spalania 4,1 kalorii. Gołąb zużywa własne mięśnie, przy okazji tracąc na wadze iw skrajnych przypadkach może wrócić do domu, nie mając nic poza piórami i kośćmi.

Byłoby o wiele lepiej, gdyby podczas tych maratonów gołąb miał dość tłuszczu do spalenia. Jeśli przed włożeniem do koszyka zaoferowano mu paszę o wysokiej zawartości tłuszczu zamiast normalnej paszy o niskiej zawartości tłuszczu. Gdyby tak się stało, gołąb nie musiałby zużywać swoich mięśni; wróciłby do domu ładny i okrągły, w doskonałej kondycji, ponieważ zamiast białka miał tłuszcz dostępny na energię. Potrzebowałoby również mniej gramów tłuszczu, ponieważ tłuszcz ma znacznie wyższą wartość spalania niż węglowodany i białka. Gram tłuszczu dostarcza gołębiowi 9,3 kalorii, czyli 2,33 razy więcej energii. Wiesz, że samochód wyścigowy Formuły 1 nie wykorzystuje zwykłej benzyny, ale paliwo, które ma znacznie wyższą wydajność energetyczną.

Aby zapewnić swoim gołębiom trochę dodatkowego tłuszczu, niektórzy hodowcy karmią je większą ilością kukurydzy (4% tłuszczu) i płatków owsianych (7% tłuszczu). I z tego samego powodu pod koniec sezonu, kiedy gołębie są w powietrzu przez cały dzień podczas wielkich wyścigów maratońskich, inni hodowcy karmią swoje ptaki nasionami o wysokiej zawartości oleju, takimi jak słonecznik (28%), siemię lniane (34%), konopie (32%) i rzepak (42%). Nasiona zawierające olej to nie tylko uczta dla gołębi, są o wiele ważniejsze. Kiedy w grę wchodzą zwycięstwa w szczególnie trudnych wyścigach, mogą one stać się decydującym czynnikiem, ponieważ pomagają ptakom utrzymać swoją formę i masę ciała, nawet w ekstremalnie trudnych warunkach.

Naukowcy z Wielkiej Brytanii udowodnili już, że pasza o wysokiej zawartości tłuszczu powoduje poprawę wydajności, zwłaszcza gdy pasza została zmieszana z 5% olejem kukurydzianym. Wróćmy jednak do orzeszków ziemnych, pierwszorzędnego paliwa do silników wyścigowych naszych gołębi. Orzeszki ziemne to podłużne, okrągłe orzechy, pokryte cienką, brązową skórką. Po usunięciu skórki biała nakrętka rozdziela się na dwie połówki. U sprzedawcy pasz możesz kupić orzeszki ziemne w całości lub w połówkach. Podobnie jak w przypadku innych pokarmów, których gołębie nie znają, przyzwyczajenie się do orzeszków ziemnych zajmuje im trochę czasu. Najlepszym okresem na wprowadzenie jest zima i generalnie problemów jest niewiele. Już po kilku dniach ptaki zaczynają wybierać orzeszki ziemne z karmy, jakby chciały powiedzieć hodowcy, że nigdy nie jadły nic smaczniejszego. Nawet najbardziej nieśmiałego ptaka można nauczyć jeść z ręki orzeszkami ziemnymi. Sprytny hodowca zawsze będzie miał w kieszeni garść orzeszków ziemnych. Wydaje się również, że orzeszki ziemne są najlepszą możliwą metodą przywrócenia młodych gołębi na gołębnik.

Hodowcy karmiący swoje ptaki orzeszkami ziemnymi powinni pamiętać, że orzechy te znacznie przewyższają inne pasze wartością energetyczną: 5,7 gramów to 10 gramów zwykłej mieszanki. Gdybyśmy karmili nasze gołębie wyłącznie orzeszkami ziemnymi, moglibyśmy zmniejszyć ich racje żywnościowe o połowę. Czy gołębie mogą przeżyć tylko na orzeszkach ziemnych? Dr Meyer opowiedział mi o swoim starym przyjacielu, niejakim Eduardzie Pape z Hamburga, który był robotnikiem w porcie przy rozładunku orzeszków ziemnych dla olejarni. Tuż po wojnie pan Pape już karmił swoje gołębie wyłącznie orzeszkami ziemnymi, bo mógł je dostać za darmo. Nie dawał im wiele, dbając o to, by ich nie przekarmiać i osiągać doskonałe wyniki wyścigowe, zwłaszcza na trudniejszych wyścigach.

Karmiąc orzeszkami ziemnymi, musimy pamiętać, że orzeszki ziemne z 30% zawartością białka podążają za soją pod względem zawartości białka. Orzeszki ziemne są znacznie bogatsze w białko niż np. kukurydza czy pszenica. Jako źródło białka tłuszczowego orzeszki ziemne są również idealną karmą dla młodych, gniazdowych gołębi. Skład orzeszków ziemnych jest podobny do mleka roślinnego, które składa się wyłącznie z tłuszczu i białka. Ale orzeszki ziemne są drogie, więc powinniśmy je karmić tylko wtedy, gdy są najbardziej potrzebne.

Dr Meyer kupuje orzeszki ziemne od swojej firmy produkującej pasze, rozgniata je w swojej maszynie kuchennej, więc orzeszki ziemne zostały podzielone na trzy lub cztery kawałki, ponieważ kiedy karmi się orzeszki ziemne w całości, tłustożercy ze stada połkną już dziesięć orzechów, zanim mniej agresywne ptaki, które często są najlepszymi lotnikami, zdołały zdobyć pierwszego. Wszystkie gołębie powinny otrzymywać taką samą ilość tej cennej karmy, a on uważa, że ​​najlepiej jest to osiągnąć małymi kawałkami. Ale zawsze nosi kilka połówek orzeszków ziemnych w kieszeni płaszcza roboczego; karmi je indywidualnie gołębiami w gołębniku hodowlanym. Woli oswojone gołębie; jego zdaniem dobre relacje z ptakami zawsze leżą w interesie hodowcy.

Odchowując młode, zawsze głodnym rodzicom podaje, oprócz karmy granulowanej, 5-10 g kawałków orzeszków ziemnych bezpośrednio na gołębniku hodowlanym, szczególnie między 6 a 12 dniem, kiedy młode muszą przejść z paszy papkowej na paszę objętościową . Ta metoda jest zdecydowanie zalecana dla tych rodziców, którzy nie lubią papki. Również młode ptaki odsadzone od maciory są w pośpiechu wprowadzane do orzeszków ziemnych. Hodowca, który nabierze zwyczaju przywoływania swoich młodych ptaków, oferując im kilka orzeszków ziemnych, zauważy coś bardzo interesującego: te gołębie nigdy nie będą miały problemów z wejściem do gołębnika po locie.

W sezonie lotowym najważniejszą funkcją orzecha jest zwiększenie atrakcyjności wdowca do jego boksu. Kiedy po około godzinie zamknięcia drzwi ponownie się otwierają, wdowcy nie mogą się doczekać, kiedy wrócą do swoich boksów i zobaczą, czy ktoś ich zaskoczył kilkoma kawałkami orzeszków ziemnych w karmnikach. Po nakarmieniu się z karmnika zbiorczego wszyscy stoją w swoich boksach, niecierpliwie czekając, czy szef wsadzi rękę do kieszeni, by nakarmić ich kolejnym smakołykiem. Są to najcenniejsze chwile dla każdego hodowcy, czy miłośnika zwierząt, gdy wędrując od budki do budki rozdaje swoje smakołyki, które jedni wyrywają, inni z wyciągniętymi szyjami będą bardziej powściągliwi w stosunku do sposób, w jaki dziobią orzechy z ręki lub uwalniają je z mocno trzymanych palców. To doskonały sposób na indywidualne karmienie. Gołąb, który wrócił późno z lotu, musiał pracować znacznie ciężej niż jego sąsiad, który ukończył lot na szczycie, otrzymuje dodatkową miarę. Nieuważnym hodowcom należy uświadomić fakt, że potrzeba dużo czasu, aby zmęczonemu gołębiowi z utratą wagi wrócić do formy dzięki dawce oczyszczającej o niskiej zawartości białka. Nie oczekuj od nich świetnego występu w następny weekend.

Wdowcy, którzy dobrze poradzili sobie z wyścigiem, otrzymują tylko okazjonalne orzeszki ziemne w pierwszej połowie tygodnia. Kwota jest stopniowo zwiększana w miarę zbliżania się tygodnia. Znamy wdowców, którzy źle się odżywiają i nawet przy dużej dodatkowej uwadze ze strony hodowcy, wciąż są zbyt lekkostrawni. Takie ptaki radzą sobie znacznie lepiej, gdy są karmione dobrymi, smacznymi orzeszkami ziemnymi. Ważne jest, aby sprawdzić, ile orzeszków daje się owdowiałym kurom lotowym, ponieważ powinny one być karmione mniej niż wdowcy. Te kilka razy, kiedy te ptaki mogą odwiedzać swoje budki, zawsze znajdują kilka orzeszków ziemnych, co powoduje wzrost ich miłości do gniazda. Ponieważ tak bardzo pożądają tych smakołyków, stają się agresywnymi obrońcami swoich boksów, ilekroć sąsiadka próbuje miłosnej wizyty. Dr Meyer staje się mniej skąpy, jeśli chodzi o orzeszki ziemne dla wdów wieczorem przed koszowaniem iw dniu koszowania. Zapewnia to, że te wdowy mają dość energii na wyścig, mimo że mają niewielką niedowagę. Choć przez 14 tygodni gra we wdowieństwo, bo w ten sposób karmi swoje wdowy, nie ma problemów z aktywnością lesbijską ani ze znoszeniem jaj. Jego wdowy są również bardziej niezawodne w wyścigach niż wdowcy i często są szybsze, zwłaszcza gdy wyścig jest trudny.

Gdy prognoza pogody wskazuje na przeciwny wiatr, wszyscy uczestnicy otrzymują dodatkową porcję orzeszków ziemnych w ramach przygotowań do forsownego lotu. Ale kiedy gołąb może zamiast tego oczekiwać wiatru w plecy, otrzymuje oszczędnie orzeszki ziemne. Jeśli bierze udział w wyścigu, który obejmuje dwie noce w koszu, dr Meyer karmi gołębie zbożem rano (bogate w węglowodany), ale wczesnym popołudniem (więc zostaje czas na picie), gołębie otrzymują tyle samo orzeszki ziemne, jak lubią. Ponieważ jedna porcja orzeszków ziemnych równa się wartości energetycznej dwóm uprawom pełnym suszu, ptaki tak naprawdę jedzą przez dwa dni. Jednocześnie dr Meyer wie, że gdy karma jest dostarczana w boksach, jego gołębie nie będą podjadać kawałkami kukurydzy.

Korzyści z karmienia dużą ilością orzeszków ziemnych w dniu koszowania są następujące:

1. W większości transporterów gołębi karma nie jest podawana na tackach, ale wrzucana do boksów. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo zakażenia krzyżowego, gdy ptaki zjadają paszę zebraną z odchodów, powodując problemy w uprawie, żołądku lub jelitach. „Gołębie orzechowe” nie podejmują takiego ryzyka.

2. „Gołębie orzeszkowe” mają mniejsze zapotrzebowanie na wodę niż ptaki karmione zwykłymi dawkami zboża, ponieważ ziarno musi długo przebywać w zbożu, nasiąkając wodą, aż będzie wystarczająco miękkie dla mięśni gołębi żołądka, aby móc zmielić to ziarno, a proces ten wymaga sporo energii. Ale picie jest problemem w transporterach gołębi, zwłaszcza w koszach kogutów. Ptaki, które zajęły miejsce przed poidłem, będą go energicznie bronić, co utrudnia spragnionym kogutom dotarcie do wody.

Ale orzeszki ziemne nie wymagają moczenia, co oznacza, że ​​potrzebują mało wody i stosunkowo szybko opuszczają plon. Ponieważ są tak miękkie, trawienie orzeszków ziemnych wymaga niewielkiej ilości energii. Kolejną zaletą jest to, że orzeszki ziemne są znacznie szybciej trawione niż inne zboża. W sobotę rano, na początku wyścigu, jelita gołębi jedzących orzeszki ziemne są dużo mniej wypełnione niż jelita gołębi, które w piątek karmiono wolno trawiącymi się ziarnami. Wątpliwe jest również, czy te inne ptaki były w stanie wypić wystarczająco dużo w transporterze. Z tego powodu gołębie jedzące orzeszki ziemne mają lepszą wagę. Kiedy jest gorąco, najlepiej używać małych orzeszków ziemnych namoczonych w wodzie przez noc, aby zawierały dużo wody i lepiej się trawiły.

3. Gołębie, które jadły tylko zboże, mają tylko glikogen do spalenia w drodze do domu i może trochę tłuszczu, np. z kukurydzy. Jeśli zapasy wyczerpią się, zanim wrócą do domu, gołębie te będą musiały wykorzystać swoje rezerwy ciała jako źródło energii, co ma tę dodatkową wadę, że powoduje uwalnianie azotu, który stanowi dodatkowe obciążenie dla systemu. „Gołąb orzechowy”, oprócz glikogenu zmagazynowanego w mięśniach i wątrobie, ma tak dużo dodatkowego, bogatego w energię tłuszczu (9,3 kcal/g), że starczyłoby mu na więcej niż jeden dzień lotowy. Podczas zamiany glikogenu i tłuszczu w energię nie wydzielają się żadne szkodliwe gazy, tylko wydychany dwutlenek węgla CO2 i woda, co jest bardzo ważne dla funkcjonowania organizmu. Nawet gdy lot trwa 15 godzin, gołębie, obficie zaopatrzone w orzeszki ziemne, nie muszą cierpieć z powodu niedogodności związanych ze spalaniem białek własnego organizmu w procesie odchudzania.

4. Hodowcy, którzy mają doświadczenie w karmieniu gołębi orzeszkami ziemnymi muszą się ze mną zgodzić, że takie gołębie są mniej spragnione, a nawet w upalne dni po powrocie do domu wyglądają na mniej rozczochrane. Moja rada dla wszystkich, którzy pozostali sceptyczni podczas czytania tego artykułu, to spróbowanie następującego eksperymentu: podziel swój zespół gołębi na dwie grupy. Jedną grupę karmić orzeszkami ziemnymi, a drugą normalnymi porcjami. Jestem pewien, że po przeanalizowaniu wyników stałeś się wierzący.

Na zakończenie dr Meyer, jako biolog, chciałby poczynić następujące uwagi: osoby, których praca wiąże się z ciężką pracą, preferują pokarmy bogate w tłuszcze, ale nie przybierają na wadze. Ludzie żyjący i pracujący w zimnym klimacie, tacy jak Eskimosi, są w stanie znacznie lepiej znosić zimno, spalając dużo tłuszczu w swoich ciałach. Duże, migrujące ptaki, takie jak gęsi, gromadzą duże ilości tłuszczu w organizmie w miesiącach letnich, a spalanie tych wysokoenergetycznych rezerw tłuszczu pozwala im każdej jesieni z powodzeniem konkurować w długiej podróży na południe do cieplejszego klimatu. Czy to przypadek, że te ptaki wydają się preferować nasiona bogate w tłuszcze i szaleją, gdy podaje się im orzeszki ziemne lub konopie?

Szkoda, że ​​nasze gołębie nie są w stanie się z nami porozumieć, bo gdyby mogły, powiedziałyby nam bez wątpienia, że ​​jako wysokiej jakości ptaki lotowe, zdecydowanie wolą tłuszcze bogate w energię do spalania, w celu ochrony mięśni, utrzymania odpowiednią wagę, a tym samym utrzymanie formy. Nadszedł czas, aby każdy hodowca miał oczy szeroko otwarte, odważył się porównać, a następnie wyciągnąć właściwe wnioski.